Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018

Ακόμη μια απόφαση Εφετείου φασιστικού τύπου


Στις 12 Ιουνίου 2018 αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε η  έφεση της εργαζόμενης Αν.X. πρώην εργαζομένης στα ζαχαροπλαστεία «BLE`», με την οποία η συναδέλφισσα ζητούσε : α) μισθούς υπερημερίας, β) αποζημίωση απόλυσης κα να ακυρωθεί προηγούμενη απόφαση του ειρηνοδικείου (ειρηνοδίκης Καλλιόπη Χατζηνικολάου) που αποφάσισε ότι: α) η επίσχεση της είναι καταχρηστική και β) ότι δεν απολύθηκε αλλά αποχώρησε οικιοθελώς την 23/12/2014. Αποτέλεσμα των αποφάσεων είναι αυτή την στιγμή η εργαζομένη να είναι αναγκασμένη να καταβάλει στον OΑΕΔ ολόκληρο το πόσο της επίσχεσης που έλαβε, πάνω από 5000 ευρώ.


Πιο συγκεκριμένα:
Η εργαζομένη δούλευε  στο ζαχαροπλαστείο από 20/6/2011. Ποτέ, ακόμα και από τον πρώτο μήνα, δεν πήρε ολόκληρο μισθό, όπως και το σύνολο των εργαζομένων στα ζαχαροπλαστεία (Συνολικά 80), παρά μόνο έναντι. Τα ένσημα τους για ένα ολόκληρο χρόνο δεν τα κολλούσε η εταιρεία και αυτό έγινε μόνο μετά από καταγγελία των εργαζομένων στο ΙΚΑ. Η επιχείρηση πλήρωνε μονό αυτούς τους εργαζόμενους που έμπαιναν σε επίσχεση και προχωρούσαν σε καταγγελίες-κινητοποιήσεις (3 ομάδες εργαζομένων κινητοποιήθηκαν  σε 3 διαφορετικούς χρόνους από το 2011 μέχρι και το 2017) για να μπορέσουν να εισπράξουν τα δεδουλευμένα.
Όσον αφόρα τις αποφάσεις των δικαστηρίων (Πρωτοδικείο και Εφετείο):
1.      Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο ΚΑΙ ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ έκρινε ότι η μη καταβολή των αποδοχών τρεισήμισι μηνών δεν αποτελεί χρονικά αξιόλογη καθυστέρηση από την πλευρά του εργοδότη και ότι η καθυστέρηση αυτή δεν οφείλονταν σε υπαιτιότητα της εταιρείας αλλά οφείλονταν σε πρόσκαιρη οικονομική δυσπραγία. Η συναδέλφισσα αναγκάστηκε να πάρει δανεικά για να γεννήσει, καθώς ο σύζυγός της είναι εργαζόμενος με μισθό 700 ευρώ και στεγαστικό δάνειο 300 ευρώ τον μήνα.
2.      Αποδείχτηκε ότι η εταιρεία αντιμετώπιζε χρόνια οικονομικά προβλήματα και δεν αποδείχτηκε ότι υπήρξε ασυνεπής στις υποχρεώσεις της!
  1. Το δικαστήριο έκρινε ότι η εργαζομένη δεν ενημέρωσε για την πρόθεσή της να κάνει επίσχεση εργασίας, διότι η βούληση της εταιρείας ήταν να καταβάλει τις δεδουλευμένες αποδοχές, όπως έπραξε και με τους άλλους εργαζόμενους ( αυτό έγινε μονό μετά από κινητοποιήσεις  ή επισχέσεις των εργαζομένων και με ιδιωτικά συμφωνητικά). Συγκεκριμένα η εργαζόμενη έλαβε το πόσο των 3231,80 ευρώ ( μισθοί Ιουνίου, Ιουλίου, Αύγουστου Σεπτεμβρίου και επίδομα αδείας 2017) μετά από δικαστική απόφαση και σε 5 δόσεις αφού η εταιρεία επίτηδες δεν έχει στο όνομα της ούτε κινητή ούτε ακίνητη περιουσία, οπότε η εργαζομένη αναγκάστηκε να δεχτεί τις δόσεις. Επίσης, η εταιρεία αρνήθηκε κατηγορηματικά να γίνει συμφωνία για την αποπληρωμή των ήδη τρεχουσών οφειλομένων αποδοχών, όταν η εργαζόμενη ήταν σε επίσχεση.
  2. Το δικαστήριο έκρινε ότι δεν απολύθηκε αλλά ότι αποχώρησε οικειοθελώς (!). Δέχτηκε το έγγραφο που προσκόμισε η εργοδοσία, της δήθεν οικειοθελούς αποχώρησής της, με ημερομηνία αναγγελίας στον  ΟΑΕΔ 23-12-2014 και με αναγραφόμενη ημερομηνία λήξης της απασχόλησης της 10-09-2014, η οποία ήταν η ημερομηνία κατά την οποία μπήκε στην επίσχεση!
  3.  Επιπλέον το πρωτοβάθμιο δικαστήριο στηρίχτηκε σε 4 ένορκες καταθέσεις,  όλες ίδιες στο περιεχόμενό τους, αντίγραφα δηλαδή, που δεν έχουν διαφορετικό ούτε κόμμα.
Το ειρηνοδικείο αλλά και το εφετείο στηρίχτηκαν στην ιδία λογική: στην προστασία της επιχείρησης και του επιχειρηματία. Προτεραιότητα έχει η επιβίωση της επιχείρησης και όχι του εργαζομένου και άρα οι εργαζόμενοι που διεκδικούν ακόμα και τα αυτονόητα λειτουργούν κακόβουλα, με σκοπό να βλάψουν την εταιρεία. Επίσης αφήνει ανοιχτό το πότε χρονικά μπορεί ο εργαζόμενος να μπαίνει σε επίσχεση, ενώ καθορίζεται αν είναι νόμιμη και αποδεκτή σύμφωνα με τις συνθήκες που συνέτρεχαν για τον εργοδότη και όχι για τον εργαζόμενο, εξισώνοντας έτσι αυτούς και τις ανάγκες τους. Είναι μια πολύ άσχημη απόφαση -δυστυχώς τελεσίδικη- αν αναλογιστούμε πόσοι εργαζόμενοι είναι σε επίσχεση και πόσοι απλήρωτοι για πολλούς μήνες. Η απόφαση εναρμονίζεται πλήρως με το νέο καθεστώς του δεσποτισμού του εργοδότη ( πληρώνω όποτε θέλω και αν θέλω) και το νέο σύστημα εκμετάλλευσης, όπου ο εργαζόμενος χάνει το δικαίωμα να διεκδικεί μέχρι και τον ΜΙΣΘΟ ΤΟΥ, μετατρέποντάς μας όντως σε δουλοπάροικους.
Σήμερα,  η Αντεπίθεση των Εργαζομένων πραγματοποιεί επίσκεψη στον διευθυντή του ΟΑΕΔ, για να μην επιστρέψει η εργαζόμενη τα χρήματα. Ακόμη σκοπεύει να ανοίξει το συγκεκριμένο θέμα, μιας που αφορά χιλιάδες εργαζόμενους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΣΧΟΛΙΑ