ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ!

Ένα ακόμα περιστατικό ωμής, εργοδοτικής βίας έρχεται να προστεθεί στη λίστα των μαφιόζικων πρακτικών  με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωποι όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη φορά το γεγονός σημειώθηκε στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς στις 12 Απριλίου. Εργαζόμενος  δέχθηκε άγρια επίθεση από τον (πρώην) εργοδότη του με γροθιές και πνιγμό (σφίξιμο στο λαιμό που προκάλεσε κι εμφανή σημάδια). Αιτία του ξυλοδαρμού ήταν η παραίτηση του εργαζόμενου  -η οποία ήταν συμφωνημένη μάλιστα από την αρχή της εργασιακής σχέσης!-  προκειμένου να εργαστεί σε άλλη επιχείρηση κατά την καλοκαιρινή περίοδο  (σεζόν).

Ο εργοδότης προσπάθησε με απειλές και λεκτική βία να μεταπείσει τον εργαζόμενο προκαλώντας την πρόωρη παραίτησή του. Όταν ο εργαζόμενος  πήγε  στον χώρο της  πρώην πλέον εργασίας του για να αφήσει κάποια πράγματα για τους συναδέλφους του, ο εν λόγω εργοδότης  του επιτέθηκε σωματικά και τον χτύπησε. Το θύμα της επίθεσης προχώρησε σε μήνυση έχοντας λάβει ιατρική γνωμάτευση για τα χτυπήματα που δέχθηκε.

Δεν πρόκειται για κάποιο «μεμονωμένο περιστατικό» ενός «προβληματικού» εργοδότη στην κατά τα άλλα κανονικότητα  των συνθηκών εργασίας στον κλάδο της εστίασης. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο του επισιτισμού-τουρισμού, βιώνουμε καθημερινά μια αφόρητη κανονικότητα, όπου αυτή περιλαμβάνει τραμπουκισμούς, εξευτελισμό, προσβολές και παρεμβατικές συμπεριφορές (σωματική βία, σεξουαλικές παρενοχλήσεις ακόμα και κακοποιήσεις). Σα να μην έφταναν οι όροι γαλέρας με:  ατελείωτες ώρες  βαρδιών,  υπο-ασφαλισμένη ή ανασφάλιστη εργασία, άθλιες συνθήκες διαβίωσης και πληρωμής στη σεζόν,  κλοπή των δώρων και των επιδομάτων, η «μάχη» για τις ημέρες αδείας και η -πολλές φορές- απλήρωτη εργασία, αντιμετωπίζουμε πλέον και τη σωματική βία από τους εργοδότες!

Δυστυχώς δεν είναι σκηνή από ταινία φαντασίας, αλλά είναι μία καθημερινή πραγματικότητα για τους εργαζόμενους του κλάδου. Μία πραγματικότητα όμως που δεν είναι ανεκτή και οφείλουμε να ανατρέψουμε! Δεν είμαστε δούλοι, είμαστε εργαζόμενοι κι έχουμε αξιοπρέπεια.  Οι εργοδότες δεν είναι  «Φαραώ» με δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω μας, είναι το άχρηστο, παρασιτικό κομμάτι της κοινωνίας που ζει από τη δική μας εργασία και μόνο έτσι οφείλουμε να τους αντιμετωπίζουμε.

Οργάνωση κι αγώνας στους χώρους της δουλειάς,

της εργοδοσίας να σπάσει ο τσαμπουκάς!