ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Καταγγέλλουμε για άλλη μια φορά, την παράταξη της «Ταξική Ενότητας» του Π.Α.ΜΕ. στο Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού, για τις αθλιότητες και σκευωρίες που δημοσιεύτηκαν στον 902.gr στις 1/7/2013.

ΟΙ ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ Τ.Ε. ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΡΙΑ...

Μετά και από τις πρόσφατες «δίκες τις Μόσχας – εκκαθαρίσεις», λόγω του συνεδρίου του Κ.Κ.Ε. σε διάφορα συνδικάτα, και την εσωστρέφειά τους, οι σταλινικοί γκάγκστερ ξαναέπιασαν δουλειά. Άρχισαν πάλι να καταγγέλλουν τους πάντες και τα πάντα.

Με ανακοίνωσή τους, «καταγγέλλουν την Αντεπίθεση των Εργαζομένων στον Επισιτισμό και συνδικαλιστές που προέρχονται από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΟΚΔΕ) για απεργοσπασία την ημέρα της Γενικής Απεργίας στις 23/6, που διαλέξαμε να πάμε στις δουλειές μας εκείνη την μέρα αντί να υπερασπιστούμε τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, που έχουμε αφήσει τους εργαζόμενους του κλάδου του Επισιτισμού χωρίς Συλλογική Σύμβαση … Ότι αυτή είναι πάγια τακτική μας στο Εργατικό Κίνημα και ότι ο μόνος μας στόχος είναι να το διασπάσουμε, να το αδυνατίσουμε και να το τσακίσουμε. Ότι εκλεχθήκαμε στα Συνδικάτα απειλώντας, παραπλανώντας και τρομοκρατώντας τους εργαζόμενους του κλάδου» και άλλα πολλά…

Καταρχήν, απαλλάσσουμε λόγω πολιτικής βλακείας και ηλιθιότητας, την ανάλυση – σκευωρία της Τ.Ε. του ΠΑΜΕ, που εξισώνει την Επαναστατική Οργάνωση ΟΚΔΕ και τους συνδικαλιστές της, με το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ. Στο Δ.Σ. του Συνδικάτου Επισιτισμού – Τουρισμού Θες/νίκης, που πραγματοποιήθηκε στις 27/6, ακούσαμε τον πρόεδρο και μέλος της Δ.Σ. της Ομοσπονδίας, μέλος της Τ.Ε. του ΠΑΜΕ, να εισηγείται και να καυχιέται για τις ασφαλίτικες μεθόδους του, όπου δήθεν «έπιασαν επ αυτοφώρω μέλος του Δ.Σ. του Συνδικάτου εκλεγμένο με την Αντεπίθεση, να δουλεύει την ημέρα της απεργίας. Έτσι βρήκαν για άλλη μια φορά ευκαιρία να ολισθήσουν στο γνωστό συκοφαντικό και τρισάθλιο παραλήρημά τους.

Ευτυχώς, αυτή την φορά, οι φυτεμένοι νεοΚΟΥΤΒιδες (εδώ και δύο θητείες στην Δ/ση του Συνδικάτου) δεν έβαλαν το χεράκι τους, ώστε να απολυθεί η συγκεκριμένη συναδέλφισσα και μέλος του Δ.Σ. που εκλέγεται με την Αντεπίθεση, πράγμα το οποίο έκαναν το 2012 λίγες μέρες πριν τις αρχαιρεσίες του Συνδικάτου μας, μοιράζοντας ένα κατάπτυστο έγγραφο με ονοματεπώνυμα, στα μαγαζιά που δούλευαν μέλη της Αντεπίθεσης, ουσιαστικά δίνοντάς μας στους εργοδότες!

οπου δεν μπορει η εργοδοσια και η κυβερνηση… επεμβαινει το ΠΑΜΕ

Για όσα μας καταγγέλλουν, τους τα επιστρέφουμε και με το παραπάνω. Ας κοιταχθούν καλύτερα στον καθρέφτη της ιστορίας για να πάρουν τις απαντήσεις τους. Αυτοί οι τύποι ζούνε σε άλλον κόσμο, στον κόσμο του ΠΑΜΕ.

1. Κατά αρχήν σε σχέση με την απεργία. Η Απεργία είναι το μέσο για να επιτευχθούν κάποιοι στόχοι. Είναι το αποτέλεσμα συνειδητοποίησης, οργής και αγανάκτησης, οργάνωσης και τέλος διαμόρφωσης κάποιων συσχετισμών στον χώρο δουλειάς αλλά γενικά. Για την συνδικαλιστική γραφειοκρατία και ιδίως το ΠΑΜΕ, η απεργία μεταφράζεται σε συμμετοχή με το πλαίσιο τους σε έναν απομονωμένο κομματικό επιτάφιο - «συγκέντρωση», μακριά από τον εχθρό. Καμία προσπάθεια δεν γίνεται η απεργία να προπαγανδιστεί και να οργανωθεί, πόσο μάλλον να πάρει ριζοσπαστικότερα χαρακτηριστικά (π.χ. σε διάρκεια, σε μαχητικότητα κ.α.), όπου πλέον τα επιζητά και τα εφαρμόζει αυθόρμητα όπου μπορεί, η εργατικά τάξη. Επίσης, για όλους αυτούς, η απεργία είναι μια αγγαρεία ή μια υποχρέωση κάτω από την συγκυρία και από την πίεση των μαζών, κάνοντας το Κεφάλαιο και την Εργοδοσία, να «κοιμούνται» ήσυχοι. Αυτό το οποίο φοβούνται είναι, να μην οργανωθεί η εργατική τάξη πραγματικά, στους χώρους δουλειάς, στην συνοικία κ.α. και υιοθετήσει μια πραγματικά ταξική και ριζοσπαστική πολιτική. Όλοι γνωρίζουμε, και κυρίως οι εργαζόμενοι, το πόσο δύσκολο είναι σήμερα να απεργήσεις, να συνδικαλιστείς, να αντιδράσεις τόσο για αντικειμενικούς λόγους όσο και για υποκειμενικούς. Ωστόσο η διάθεση υπάρχει και αυτό φαίνεται από τους αγώνες που υπάρχουν. Για τους καρεκλοκένταυρους του ΠΑΜΕ και της Τ.Ε. που έχουν την κάλυψη του νόμου, αλλά κυρίως του Κεφαλαίου και της εργοδοσίας όλα αυτά είναι άνευ ουσίας. Κανένα από τα μέλη του Δ.Σ ή της παράταξής τους δεν προσπάθησε ποτέ να οργανώσει μια απεργία στον χώρο δουλειάς του. Είτε γιατί δεν δουλεύει στον κλάδο είτε γιατί κάνει απλά το χρέος του να απεργεί εθιμοτυπικά, μη δημιουργώντας απολύτως κανένα πρόβλημα στην εργοδοσία, απαλλάσσοντας την και από ένα μεροκάματο!

Σαν Αντεπίθεση θα συνεχίσουμε την προσπάθειά μας για να οργανώνουμε τους εργαζόμενους, να διαμορφώνουμε τους συσχετισμούς, να απαλλάξουμε την εργατική τάξη από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τους σταλινικούς συκοφάντες του ΠΑΜΕ.

2. Ζούνε σ’ έναν κόσμο, που αντιλαμβάνεται την σημερινή κρίση σαν μια κλασική αλλά κυρίως συγκυριακή, δηλαδή ότι ο καπιταλισμός αναδιαρθρώνεται γεγονός που συμβαίνει ούτως ή άλλως και δεν ανταποκρίνεται σε καμία περίπτωση στην σημερινή γενικευμένη και παροξυμμένη κατάσταση. Ούτε οι καπιταλιστές, άσχετα με τι διακηρύττουν μέσω των εκπροσώπων τους, δεν πιστεύουν πραγματικά ότι κάποια στιγμή θα έρθει η ανάπτυξη. Άρα το ΠΑΜΕ με τις παλαιοκομματικές και αστικές αναλύσεις του είναι αυτοί που καλλιεργούν τις πιο μεγάλες αυταπάτες στην εργατική τάξη.
3. Όλο αυτό το διάστημα, με τα μνημόνια και τα βάρβαρα μέτρα, την πολιτική και κυβερνητική κρίση, εργαζόμενοι στον κλάδο μας και μέλη του Συνδικάτου μας, έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν παραδειγματικούς αγώνες, τις περισσότερες φορές νικηφόρους. Σε όλους αυτούς τους αγώνες η Τ.Ε. και το Π.Α.ΜΕ. όχι μόνο δεν τους βοήθησαν αλλά στάθηκαν και εμπόδιο στην διεξαγωγή τους. Συνομιλούσαν κρυφά με την εργοδοσία, παζαρεύοντας στις πλάτες των εργαζομένων, χτίζοντας τις πολιτικές και συνδικαλιστικές τους καριέρες πάνω στις αγωνίες και στον ιδρώτα τους, προσπαθώντας να ξεπουλήσουν αυτούς τους αγώνες. Μόνο και μόνο επειδή δεν ήταν επικεφαλής και οι εργαζόμενοι δεν επέλεξαν την πολιτική τους. Η τραγική κατάληξη όλων των παραπάνω είναι να έχουμε σήμερα, μέλος της Δ/σης του Συνδικάτου εκλεγμένο με την Τ.Ε., τον πρώην διευθυντή του Χατζή που καταπίεζε τους εργαζόμενους και ήταν μέχρι το τέλος υπέρ του εργοδότη, μέχρι που τον απέλυσε! Μήπως η Τ.Ε. και το Π.Α.ΜΕ. εκτρέφουν τους λακέδες της εργοδοσίας;
4. Ιστορικά, οι παρατάξεις της ΕΣΑΚ – Σ ήταν αυτές που χέρι-χέρι με την ΠΑΣΚΕ (και μετέπειτα και με την ΔΑΚΕ) κατάντησαν το Συνδικαλιστικό Κίνημα, σε αυτά τα χάλια, υπογράφοντας τα μορατόρια στην ΓΣΕΕ την δεκαετία του 80, αποκόβοντας την πολιτική πάλη των συνδικάτων για την αλλαγή της κοινωνίας, ωθώντας τα συνδικάτα στον οικονομισμό και τον συντεχνιασμό, δημιουργώντας μια κρίση και αναποτελεσματικότητα των αγώνων και των συνδικάτων. Είναι αυτοί που σήμερα, πουλώντας ταξικό πρόλογο στην Εργατική Τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ξεπούλησαν την απεργία των καθηγητών (Ιούνιος 2013) επικαλούμενη την λαϊκή οικογένεια, παίρνοντας τα εύσημα και τους επαίνους από την χούντα της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ για τον «υπεύθυνο» συνδικαλισμό τους.
5. Αυτοί που στον κλάδο μας παίζουν τον πιο βρόμικο ρόλο, ξευτιλίζοντας ακόμη περισσότερο το Συνδικάτο μας. Που το διοικούν αντιδημοκρατικά και σκοτεινά, που δίνουν δικαίωμα ψήφου σε όλη την κομματικής τους οργάνωση, στους πάντες εκτός από τους εργαζόμενους του κλάδου (βλ. εκλογές 2012). Αυτοί, που όλα τα προηγούμενα χρόνια το κατάντησαν Συνδικάτο – Σφραγίδα μόνο και μόνο για να εκλέγουν αντιπροσώπους στο Ε.Κ.Θ. και την Ομοσπονδία. Αυτοί που διασπάνε καθημερινά όπου βρεθούν και όπου σταθούν το Σ.Κ., με τις ξεχωριστές πορείες και τις γυμναστικές επιδείξεις του ΠΑΜΕ, με τα χωριστά «πλαίσια» στις συνελεύσεις των Συνδικάτων τις περισσότερες φορές ενάντια σε απεργίες ή σε ριζοσπαστικότερες μορφές πάλης και μάλιστα στις πιο κρίσιμες στιγμές, σε εργατικούς αγώνες. Το ΠΑΜΕ και η Τ.Ε. είναι οι διασπαστές, οι απεργοσπάστες και οι επικίνδυνοι για το εργατικό κίνημα. Αποτελούν ένα από τα βασικά εμπόδια για την ανασυγκρότηση – ανασύνθεσή του.

Η Αντεπίθεση των Εργαζομένων όλα αυτά τα χρόνια που παρεμβαίνει, ιδίως στην σημερινή συγκυρία των μνημονίων, των βάρβαρων μέτρων και της Χούντας που μας κυβερνά, επιδεικνύει στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια, ένα αγωνιστικό πρόσωπο. Μαζί με τους εργαζόμενους του Banquet, των Applebee s, των Goody s, του Καφεναί, του Χατζή, των Ble, της Pizza Hut, και άλλων πολλών εργαζομένων σε καταστήματα του κλάδου του Επισιτισμού – Τουρισμού δώσαμε και συνεχίζουμε να δίνουμε αγώνες και μάχες, τις περισσότερες φορές νικηφόρα, υπερασπίζοντας πολλές φορές με αυτοθυσία στην πράξη την Κλαδική Σύμβαση και κάθε συλλογική σύμβαση, τα εργατικά δικαιώματα, τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες.

Το κάνουμε σε όλους τους εργασιακούς χώρους που παρεμβαίνει η Αντεπίθεση των Εργαζομένων. Κόντρα στην συναίνεση και τον συμβιβασμό που επιδεικνύει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αστικοποιημένη (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ) και μη (ΠΑΜΕ – Α.Π.), παλεύουμε μαζί με την εργατική τάξη, σπάζοντας όλες τις αυταπάτες που καλλιεργεί ο καπιταλισμός και τα δεκανίκια του. Προσπαθούμε να βοηθήσουμε την εργατική τάξη και το Σ.Κ. να υιοθετήσει ένα σχέδιο αγώνων και ένα πρόγραμμα σωτηρίας, στην βάση της ταξικής ανεξαρτησίας, με αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, ρήξης και ανατροπής με αυτό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Με μαζικούς, ταξικούς, ανυποχώρητους και αυτοοργανομένους αγώνες να απαντήσει στην κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και την λυσσαλέα επίθεση που δέχεται από τους υπηρέτες του.